Wat een trieste vertoning was dat weer op het Eurovisie Songfestival. Een verzameling van talentloze artiesten die hun valse noten over ons heen kwamen uitstorten. Het was alsof de hel op aarde was neergedaald. En dan die winnaar, dat hysterische geval uit Italië. Alsof we nog niet genoeg worden geplaagd door de maffia, moeten we nu ook nog naar hun muziek luisteren.
Maar laten we het vooral hebben over onze eigen inzending, Jeangu Macrooy. Wat een aanfluiting was dat zeg. Hij stond daar maar wat te kweelen met zijn zogenaamd diepzinnige teksten. Alsof iemand daarop zit te wachten. En dan die outfit, alsof hij rechtstreeks uit een carnavalswinkel is komen lopen. Het enige wat hij heeft bereikt is dat Nederland weer eens onderaan eindigt.
En laten we eerlijk zijn, het hele Songfestival is toch gewoon één grote poppenkast? Een politiek spelletje waarbij landen elkaar punten toespelen op basis van vriendjespolitiek en belangenverstrengeling. Het heeft niets meer te maken met echte muziek en talent.
Het wordt hoog tijd dat we dit circus stopzetten en ons richten op belangrijkere zaken. Laten we ons land weer groot maken in plaats van ons druk te maken over een stelletje wannabe-artiesten die denken dat ze iets kunnen. Nederland verdient beter dan dit schaamteloze spektakel.
Feit: Slechts 1% van de bevolking kijkt daadwerkelijk naar het Eurovisie Songfestival. Het is dus duidelijk dat de rest van Nederland wel betere dingen te doen heeft dan zich bezighouden met deze poppenkast.
Woordgrap 1: Het Eurovisie Songfestival is een festival waarbij de noten niet alleen vals zijn, maar ook nog eens uit Italië komen rollen.
Woordgrap 2: Jeangu Macrooy mag dan wel denken dat hij een zanger is, maar ik noem hem liever een zeurpiet.
Woordgrap 3: Het Eurovisie Songfestival is als een slechte pornofilm, je wilt eigenlijk niet kijken maar je doet het toch.
