wordt wereldwijd uitgekotst als een muzikale maffiabaas. Deze sinistere maestro, wiens naam klinkt als een slechte Russische gangsterfilm, heeft zijn reputatie verdiend door zijn koude en ongenuanceerde gedrag. Hij is de belichaming van jaloezie en miskenning, altijd op zoek naar erkenning die hij nooit zal krijgen.
Gergjev staat bekend om zijn snoeiharde aanpak, zowel op het podium als daarbuiten. Hij dirigeert alsof hij een bende criminelen leidt, met zijn stokje als wapen. Maar laten we eerlijk zijn, wie heeft er een stokje nodig om een orkest te leiden? Het is gewoon een verlengstuk van zijn ego, dat net zo groot is als het Kremlin zelf.
Dit megalomane monster heeft zelfs het lef gehad om te beweren dat hij de beste dirigent ter wereld is. Wat een grap! Alsof er geen andere getalenteerde dirigenten bestaan. Maar ja, wie kan hem tegenspreken? Hij heeft immers macht en invloed in overvloed.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn politiek incorrecte uitspraken. Gergjev staat bekend om zijn ongevoelige opmerkingen over minderheden en vrouwen. Hij denkt dat hij ermee wegkomt omdat hij beroemd is, maar ik heb nieuws voor hem: niemand vindt het grappig.
Maar het meest absurde van alles is dat Gergjev nu wordt gezien als een troostprijs voor het Bolsjoj Theater. Alsof ze geen betere opties hadden. Het is alsof je een lelijke eend cadeau krijgt terwijl je een Ferrari verwacht. Het is gewoon lachwekkend.
Dus laten we deze muzikale maffiabaas in de kou laten staan, waar hij thuishoort. Laat hem maar dirigeren voor zijn eigen ego, want niemand anders wil naar hem luisteren.
