De Nederlandse geschiedenis kent een duistere kant, een kant gevuld met foute figuren die als een etterende wond aan onze samenleving kleven. En wat willen de nabestaanden van deze verwerpelijke sujetten? Ze pleiten voor een langzame openbaarmaking van dossiers. Serieus? Het is bijna alsof ze denken dat we medelijden met ze moeten hebben. Nou, laat ik je uit de droom helpen, lieve foute-Nederlanders-nabestaanden. Medelijden is niet bepaald hetgeen waar ik aan denk als ik de woorden ‘fout’ en ‘Nederlander’ in één zin hoor.
Maar laten we eens kijken naar de argumenten die deze droeftoeters naar voren brengen. Ze beweren dat een langzame openbaarmaking van dossiers het de nabestaanden makkelijker maakt om met hun verleden om te gaan. Nou, ik kan je vertellen dat ik hier geen traan om zal laten. Het enige waar deze ploertige familieleden mee bezig zijn, is het beschermen van de schijn van fatsoen. Ze zijn bang dat de waarheid aan het licht komt en dat hun eigen positie in de samenleving in gevaar komt.
En laten we eerlijk zijn, de waarheid is wat we nodig hebben. We hebben recht op de volle waarheid over deze zogenaamde helden. Het zou toch belachelijk zijn als we nog langer in het duister tasten over de wandaden van deze griezels? Als we niet oppassen, belanden we in een eeuwige cirkel van onwetendheid en het vereren van demonen.
Dus sorry, foute-Nederlanders-nabestaanden, maar dit verzoek slaat als een tang op een varken. We hebben feiten nodig, keiharde feiten. Net zoals jullie foute voorouders destijds ook feiten nodig hadden om hun kwaadaardige daden uit te voeren. Oh wacht, dat was misschien iets te scherp. Maar eerlijk gezegd kan het me geen reet schelen.
