Wat een trieste vertoning was dat weer op het Eurovisie Songfestival. Een verzameling van wannabe artiesten die denken dat ze kunnen zingen, maar eigenlijk niet meer zijn dan een stelletje schreeuwlelijkerds. En laten we het vooral hebben over de winnaar, die extravagante travestiet genaamd Conchita Wurst. Ja, laten we vooral iemand belonen die zichzelf als vrouw verkleedt en denkt dat hij/zij/het kan zingen. Wat een grap!
Maar goed, laten we even serieus zijn. Het is toch te belachelijk voor woorden dat dit soort figuren als helden worden gezien? Waar is de tijd gebleven dat het Eurovisie Songfestival nog echt talent en goede muziek liet zien? Nu moeten we het doen met een of andere genderneutrale freakshow.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de politieke agenda die hierachter schuilgaat. Want laten we eerlijk zijn, Conchita Wurst is niets meer dan een marionet van de LGBTQ+-gemeenschap die hun boodschap van diversiteit en acceptatie wil verspreiden. Maar wat heeft dit in godsnaam met muziek te maken? Het is gewoon een excuus om hun politieke agenda door onze strot te duwen.
Dus laten we stoppen met deze onzin en terugkeren naar waar het Eurovisie Songfestival ooit voor bedoeld was: goede muziek en gezonde competitie. Weg met de freaks en terug naar de echte artiesten!
