Oh, Schulting, dachten we eindelijk een sporticoon te hebben die niet bij de eerste de beste hindernis onderuit gaat, vliegt ze eruit op de wereldbeker in Gdansk. Net zoals wij op vrijdagavond, maar dan zonder het excuus van een flinke slok op. Ja, onze Suzanne, nationale schaatskoningin, ging onderuit op de 1000 meter zoals je bankrekening keldert na een avondje flink online shoppen.
Wat een giller, alsof het universum zelf even kwam inchecken: “Hé, jullie hebben toch niet te hoge verwachtingen, hè?”. Alsof elke keer als Nederland dichtbij een glorierijk moment komt, Karma zelf de rode loper wegtrekt. En dat in de halve finales, mensen. Halve. Finales. Niet eens de finale waar je, weet ik veel, een smoes kunt verzinnen over hoe de druk te groot was. Nee, Suzanne besloot te struikelen over haar eigen ambities, misschien net niet scherp of koud genoeg – net als het ijs in Gdansk, blijkbaar.
Serieuze vraag: Missen we misschien een nationaal talent voor massaal gezichtsverlies in sport? Kijk, niemand houdt ervan om te zien hoe onze helden tuimelen, maar ergens heeft het iets geruststellends. Like, zie je wel, ze zijn ook maar mensen. Fouten maken is menselijk, maar laat ons alsjeblieft niet elke keer als de underdog uit de wedstrijd schuifelen.
Wat ook fantastisch is, is hoe dit letterlijk niemand verrast. Het is de sportieve versie van ‘een brug te ver’ – alleen dan zonder heroïsche film. Kom op, Schulting, we hadden één job. Kunnen we nou nooit eens wat winnen zonder dat er iemand op z’n gezicht gaat? Wat is de volgende stap? Uitglijden over de tegeltjeswijsheid van oma die zegt “beter op je bek gaan dan op je lauweren rusten”? Nou, mission accomplished.
Bron: NU.NL – Pechvogel Schulting valt in halve finales 1.000 meter wereldbeker Gdansk
