In het sprookjesland waar het gezond verstand op de bon is, waar ministeries draaien op de wind van willekeur, komt onze staatssecretaris met een ongezouten zet: opvang van derdelanders? Kan prima stoppen. Gewoon, omdat het kan en omdat de regels niet meer zijn dan richtlijnen voor de creatief beperkten. De Raad van State kan hoog en laag springen, maar in de wereld van politieke willekeur zijn hun uitspraken niet meer waard dan het toiletpapier na een bezoek aan een Indisch buffet.
Let wel, dit is dezelfde overheid die strijdt voor het behoud van een zeldzame paddenstoel, maar als het om mensen gaat, gelden plots de survival of the fittest-regels. Derdelanders? Die klinken als een ziekte waarvoor je nog net geen vaccin hoeft te halen bij de GGD.
Feitje om je te doen grinniken: Nederland besteedt jaarlijks meer aan het Eurovisiesongfestival dan aan de opvang van derdelanders. Prioriteiten, mensen. Waarom investeren in humaniteit als je glitterpakjes en valse noten kunt financieren?
Humor en humanisme zijn officieel dood in de gangen van de macht. De staatssecretaris speelt liever voor de moderne Pontius Pilatus, handen wassen in onschuld, terwijl ijzig beleid wordt doorgedrukt. Het zijn de nieuwe gladiatorenspelen: laten we kijken hoe lang ze het uithouden zonder opvang. En het publiek? Dat slikt het voor zoete koek, of kijkt liever weg – net zo makkelijk.
Hoe staat dat op je LinkedIn, beste staatssecretaris? Specialist in het negeren van mensenrechten met een hobby in het minimaliseren van levenskwaliteit? Klinkt als een topkandidaat voor een functie bij een dystopische jongerenroman.
Welkom in Nederland, een land waar dragers van een paspoort meer waard zijn dan de mens erachter. Maar hee, maak je niet druk. Zolang de bitterballen warm zijn en de wifi snijdt, wat kan ons het schelen?
