Oh, wat smullen we weer van de logica van onze staatssecretaris. Volgens haar kunnen we gewoon stoppen met het opvangen van ‘derdelanders’, ondanks dat de Raad van State, je weet wel, die club uit Den Haag met meer wijsheid in hun gouden pen dan in het hele hoofd van onze regeringsleden, iets anders beweert. Is het niet geweldig? Het toppunt van ‘niet luisteren naar je ouders omdat je je eigen tienerwijsheid gelooft’.
Nu, deze uitspraak is alsof je de verkeersregels aan je laars lapt omdat je persoonlijk vindt dat rood licht eigenlijk gewoon groen is. Het is de politiek ingestapte versie van ‘een vinger geven en een hand nemen’. Maar wat weten wij nou? We zijn maar simpele zielen die denken dat woorden van een Raad iets betekenen, terwijl de echte magie zit in het negeren ervan.
Maar, laten we de staatssecretaris niet te hard aanpakken. Het moet lastig zijn, leven in een realiteit waar de mening van één boven de wet staat. Ze is immers de tovenaar die de juridische zwaartekracht opheft, de wetten laat zweven alsof ze nooit hebben bestaan. Bravo! Klap, klap, klap.
Toch, tussen al die magische verachting door, zit er een feitje verstopt. Nederland heeft, hou je vast, in 2020 meer fietsen dan mensen geteld. Dat betekent héél misschien dat we alle ‘derdelanders’ op de fiets terug kunnen sturen. Wie weet, met de juiste wind mee, draait de Raad van State dan wel bij. Of niet. Maar wat weten we nou echt in dit dolgedraaide Wonderland waar de staatssecretaris met haar toverstaf zwaait als een dirigent die zijn orkest verloor?
