Volgens een onderzoek van Het Alledaagse Leven zitten 95% van de tieners liever met hun duimen op hun schermpjes te hameren dan via een ouderwetse voice call hun vocal chords te slijten.
Gefeliciteerd! De kunst van het telefonisch converseren is definitief doodverklaard, begraven onder een berg emoji’s en memes. Tieners van tegenwoordig lijken allergisch voor het geluid van hun eigen stem. “Bellen? Dat is toch voor fossielen uit het krijttijdperk?”
Dus daar staan we dan, in een tijdperk waarin de rinkelende telefoon als bedreiging wordt beschouwd. Een oproep? Paniek! Wat moet ik zeggen? Hoe zat dat ook alweer met die sociale cues? Nee, liever verstoppen deze digitale ninja’s zich achter hun digitale schilden, gewapend met GIFs als verbale katapulten.
Gaap, de echte wereld is zo 1999. Nu is het de kunst om subtiel sarcasme te vatten in een tekstberichtje – vergeef me, een ‘appje’ – omdat daadwerkelijk intonatie tonen zo passé is. Tieners fluisteren geheimen aan het wifi-signaal, offeren hun binnenste gedachten op aan de blauwe vinkjes van de leesbevestiging.
Maar wees gerust, wanhopige ouders en nostalgische bellers; deze generatie zal ongetwijfeld uitblinken in duimworstelen op de Olympische Spelen van 2040. Want waarom zou je risico lopen op een ongemakkelijke stilte tijdens een telefoongesprek als je gewoon een katten-GIF kunt sturen en ‘LOL’ kunt appen? Spreek me niet tegen, ik kan uw ringtone toch niet horen boven mijn TikTok-playlist.
