Kijk nou dan, Schouten skippend over de ijsbaan als een hert op Nikes, klapt omlaag alsof ze een uitnodiging van Newton zelf accepteert. Maar wacht, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, blijkbaar. Terwijl de rest van het veld haar voorbij zoemt als Tesla’s in Ludicrous Mode, staat onze Schouten op, veegt de vlokjes van haar ziel en glijdt naar goud. Genoeg Disney voor vandaag, zou je denken. Maar nee, dit sprookje is echt gebeurd. Alsof het script geschreven is door de Kerstman na drie glühwein.
Schouten, met meer geluk dan een klavertje vier in een hoefijzerfabriek, bewijst weer dat je niet eens de beste hoeft te zijn om te winnen. Troostend, niet? In een wereld waar zelfs je toaster slimmer is dan jij, kan je nog steeds wereldtitels pakken. Wat een tijd om te leven.
Laten we even stilstaan bij de realiteit: terwijl de wereld brandt, zijn wij getuige van iemand die letterlijk valt en toch wint. Symbolischer kan bijna niet. Het zegt iets over onze huidige maatschappij: falen en toch met de medailles aan de haal gaan. En dat allemaal terwijl je tegenstanders zich afvragen of er in de regels iets staat over een onzichtbaar springkussen op de ijsbaan.
Is het inspirerend? Tering ja. Is het oneerlijk? Absoluut. Maar dat maakt ons geen lorrie uit. We leven in een wereld waar katten influencer zijn en Trump president was. Schouten die na een val alsnog wint, past precies in dat rijtje. Wonderbaarlijk en volledig gestoord. Proost, op de onvoorspelbaarheid van het leven en het keiharde bewijs dat hoe je het ook wendt of keert, soms zit het mee en soms… win je alsnog.
Bron: NU.NL – Schouten schaatst na val op wonderbaarlijke wijze naar wereldtitel massastart
