Oh, kijk ons eens even lekker gegroeid zijn, hoor. Van ‘t Schip en zijn manschappen staan te popelen om weer een lekker pak rammel te ontvangen in de Klassieker. Naar eigen zeggen zijn ze gegroeid. Groei. Wat een relatief concept in de voetbalwereld, nietwaar? Zeker wanneer je groei meet aan de hand van de afstand tussen je doelpunten en de hoeveelheid gras dat je uit je haren moet kammen na weer een ‘glorieuze’ wedstrijd.
En dan hebben we het nog niet eens over de ijdele hoop die zweeft rond die zogenaamde groei. Als een soort spirituele evolutie waarvan je weet dat het eindigt met een Neymar-achtige duik. Kom op, zeg. De enige echte groei die we hier zien, is de groei van hun zelfoverschatting. Statistisch gezien worden meer clowns aangenomen in het circus dan dat Van ‘t Schip’s team ballen in het net krijgt. Feit.
Het voetbalveld: waar mannen met te veel adrenaline en te weinig haarverlies naar kansen schoppen alsof het hun laatste dag op aarde is. En wij? Wij staan aan de zijlijn, onze sociale normen en waarden negerend terwijl we schreeuwen om bloed, zweet, en tranen.
Dus, kom maar op met die tweede ‘pak rammel’. Het lijkt erop dat we ons klaarmaken voor een herhaling van zetten, maar dan met meer bravoure en misschien een snufje wanhoop. Het lijkt bijna alsof er een perverse schoonheid schuilt in het bewonderen van dit masochistische ritueel. Misschien zijn we allemaal een beetje zoals Van ’t Schip: altijd klaar voor meer, tegen beter weten in.
Bron: NU.NL – Van ’t Schip vreest niet voor tweede ‘pak rammel’ in Klassieker: ‘Zijn gegroeid’
