Ah, Peter Sagan – onze Slovaakse fietsridder, wiens hart kennelijk besloten heeft dat het racen op twee dunne bandjes tegenwoordig een hartverzakking waard is. De man gaat onder het mes juist wanneer de Olympische Spelen in zicht komen. Want waarom makkelijk doen als het ook met levensbedreigende complicaties kan, toch?
Nu, laten we wel wezen: de timing is zoals een kerstboom opzetten in juli, volstrekt ridicuul en perfect illustratief voor de tragikomedie die de sportcarrière van sommigen lijkt te zijn. Sagan, ooit de rockster van het peloton, nu meer de gevallen held die zichzelf op moet lappen richting de Spelen in Parijs. Parijs, mensen. De stad van liefde, licht, en blijkbaar, last-minute hartoperaties.
Je moet het toch nageven, Sagan is niet bang om zijn hart op de tong te dragen, of in dit geval, open en bloot op de operatietafel. Symbolischer kan bijna niet. Het lijkt erop dat zelfs zijn bloedvaten de constante druk van al die verwachtingen strontbeu zijn. En wie kan hen dat kwalijk nemen? In een wereld waar je tegenstanders sneller van tactiek veranderen dan de gemiddelde politicus van meningen, is een stabiel kloppend hart geen luxe maar een noodzaak.
In de tussentijd kunnen we alleen maar wachten en zien of Sagan’s hart sterker terugkomt, of dat het, net als de hoop van sommige Nederlandse Eurovisie inzendingen, een gevalletje van “net niet” wordt. Want laten we wel zijn; in het grote boek der sportieve ironieën zou “hart falen op weg naar Olympisch goud” een wel erg bitter hoofdstuk zijn. Misschien kunnen we het beter “De Hartslag van de Nederlaag” noemen. Klinkt tenminste als een bestseller.
Bron: NU.NL – Peter Sagan ondergaat hartoperatie in aanloop naar de Spelen in Parijs
