Oh, geweldig. Daar gaan we weer. De zoveelste politieke kabouter die blijkbaar denkt dat hij met een magische toverstaf het volgende grote milieudrama kan omtoveren in een feelgood Disneyfilm. “Geen gaswinning onder de Waddenzee,” zegt Vijlbrief. Alsof die beslissing het milieuprobleem zomaar zal laten verdwijnen, net zoals zijn ruggengraat kennelijk is verdwenen. Héél stoer, hoor.
Vergeet niet: dit is hetzelfde land dat meer fietspaden dan kilometer asfalt heeft, maar kennelijk is het te veel gevraagd om daadwerkelijk *de aarde* te beschermen. Ironisch genoeg.
En dan nog wat, alsof het weigeren van deze gaswinning ons plotsklaps zal transformeren naar een groene utopie, bevolkt door eenhoorns die regenbogen ademen. Laat me niet lachen. Wist je dat Nederland per kop van de bevolking de meeste snackbars heeft in Europa? Daar gaat ons gezonde, groene imago. Misschien moeten we frikadellen onder de Waddenzee gaan zoeken, vinden we eindelijk iets waar politici goed in zijn: gebakken lucht verkopen.
Maar goed, Vijlbrief wil geen gas onder de Waddenzee, en wij moeten allemaal juichen? Sorry, maar de enige gas die hier gewonnen wordt, is de hete lucht die uit Den Haag komt. En laten we eerlijk zijn, daar zit al genoeg van in de atmosfeer.
Dus, samengevat: Vijlbrief doet alsof hij de Grote Groene Redder is, maar in werkelijkheid is het gewoon weer een politiek toneelstukje, ontworpen om ons af te leiden van de feiten. En de echte grap? Wij trappen erin, keer op keer. Applaus voor onszelf, echt.
Bron: GOOGLE NEWS – Vijlbrief: nu geen toestemming voor gaswinning onder Waddenzee
