Dus, World Central Kitchen denkt dat eten een mensenrecht is? Gaan we het nu echt hebben over mensenrechten terwijl er in Gaza meer gaten vallen dan in de gemiddelde Zwitserse kaas? Blijkbaar hebben ze daar in die keuken met hun zogenaamde nobele missie iets te veel gesnipperde uien gesneden, want de tranen van het realisme zijn ver te zoeken.
Zeven mensen verliezen in een conflictzone en dan nog steeds geloven dat je met een spatel en een goede dollop hummus de wereld kan veranderen. Kom op, zeg. Dat is net zo logisch als een brand blussen met een waterpistool – leuk voor de Instagram-feed, maar ongeveer even effectief als een chocoladetheepot.
Voedsel als mensenrecht, het klinkt prachtig, maar in een wereld waar de ironie rijker is dan Elon Musk, is het gewoon een andere manier om te zeggen: “Kijk mij eens, ik ben zo goed bezig terwijl ik je Quinoa Bowl serveer met een extra lepel hypocrisie.”
En laten we het feit niet negeren dat er meer smartphones zijn dan toiletten op deze planeet. Misschien moeten we eerst dat maar eens oplossen voor we ons druk gaan maken over of de avocado wel fairtrade is. Voedsel een mensenrecht? In een wereld waar het recht om niet door een drone te worden getroffen nog steeds een onderwerp van discussie is, klinkt dat ongeveer zo hol als de beloftes van je internetprovider.
Dus daar heb je het, World Central Kitchen gaat door met koken in de hel, maar vraag jezelf dit af: als ze echt het verschil willen maken, waarom serveren ze dan geen gerecht genaamd ‘realiteit’? Oh wacht, waarschijnlijk omdat dat te zwaar op de maag ligt.
