Oh, dus nu worden de VS plotseling Moeder Teresa in Gaza, omdat ze een resolutie voor een staakt-het-vuren voorstellen? Wat schattig. Zitten ze daar in het Witte Huis ineens met een vredespijp rond de ovalen tafel, of zijn ze bang dat de olieprijs nog meer schommelt dan de humeur van Kanye West op een slechte dag?
Horen we het goed? De VS, het land dat democratie exporteert zoals China goedkope smartphones, roept op tot vrede? Dat is net zo geloofwaardig als een vegetarische slager die stiekem een Big Mac verorbert in het magazijn.
Fact: De VS deed in het verleden meer wapendeals dan dat er afleveringen zijn van ‘Friends’, en nu ineens is het Jeanne d’Arc die op de barricaden staat voor vrede in Gaza. Right. Dat is alsof je plaatselijke pyromaan de brandweer belt omdat hij een smeulend vuurtje in de achtertuin heeft gespot. Compleet belachelijk.
De realiteit? De VS zit ergens tussen een rotsblok en een horrorplek. Met hun voorstel voor een staakt-het-vuren proberen ze de Nobelprijs voor de Vrede staat te bluffen, terwijl ze eigenlijk meer schade hebben aangericht dan een losgeslagen olifant in een porseleinwinkel. Maar natuurlijk, verf ons allemaal verrast en verdoofd van verbazing.
Laten we klappen voor de grootmacht, die na decennia van het stoken van conflicten, nu de vredestichter wil spelen. Applausje voor de show, dames en heren. En nu, terug naar de realiteit waar de VS waarschijnlijk de volgende wapendeal alweer onder de tafel door schuift. Hypocrisie op zijn best, geserveerd met een flinke dosis absurditeit en een snufje ongeloof.
