Stel je voor, een politieke komedie waarin we ons eigen Wilhelmus, Geertje Wilders, aantreffen in een gevecht met zijn eigen schaduw. Eerst speelt hij hard to get met Oekraïne, nee schudden harder dan een tienermeisje in een horrorfilm. Maar – surprise, surprise – nu wil meneer praten over militaire steun. Nederland op z’n best, met zijn politieke pirouettes en hypocriete halftwists.
Laten we een moment stilstaan bij het feit dat onze Geert, als een ware judas, zijn mantel plots omdraait. Is dit een nieuw seizoen van ‘Game of Thrones’ of gewoon de Nederlandse politiek in actie? Harder dan een Brexit-deal die maar niet wil landen, komt Geertje met zijn ‘bereidheid’ om te praten. Was er een uitverkoop bij de politieke standpunten die we even gemist hebben?
Dus nu, na een jarenlang ‘nee’ tegen alles wat naar Oekraïne ruikt, gaat onze thuisblijfkoning plots de deuren wijds openzetten voor militaire ondersteuningsgesprekken? Misschien is het omdat Russisch gas inmiddels kouder is dan de sfeer op een veganistisch barbecuefeestje.
En laat dit even inzinken: terwijl Geert praat over zogenaamde steun, wordt er ergens in een rustig hoekje van Den Haag waarschijnlijk al gewerkt aan het verschuiven van budgetten. Want waar gaan die steunmiljoenen vandaan komen? Reken maar niet op een bake sale georganiseerd door de PVV.
In een wereld waar consistentie zo zeldzaam is als een zonnige Britse zomerdag, blijft onze Geert trouw aan één ding: absolute verwarring zaaien. Misschien is het tijd om die gedraaide jas van hem te gebruiken als stemwijzer. Of, je weet wel, als doekje voor het bloeden als de onvermijdelijke backfire komt. Politics, gotta love the drama.
