Wilders, onze nationale blondine met de weerstand van een zondagochtend kater tegen Europese integratie, blijkt opeens een soort strijdbare Joan of Arc voor Oekraïne. Van “Nee tegen Oekraïne” naar “Ja tegen militaire steun”, zo inconsistent als het wifi-signaal op je plattelandsvakantie. Kunnen we even?
Als Wilders vaker van mening verandert dan een influencer van outfit, waar staan we dan? In een wereld waar de politieke wind draait sneller dan een kompas op de Bermuda driehoek. En onze Geert, hij surft op die wind als een geradicaliseerde Mary Poppins. Klaar om tegen elk akkoord te zijn, totdat het leven hem een reden geeft om zijn paraplu de andere kant op te houden.
Het is hilarisch en tragisch, afhankelijk van hoe cynisch je bent ingesteld. Onze PVV-leider die eerst de EU zag als de grote boze wolf, werpt zich nu op als Roodkapje’s redder in nood voor Oekraïne. En dat terwijl hij zelf nog geen legoblokje kan opstapelen zonder de instructies kwijt te raken, maar hey, militaire steun, waarom ook niet?
Fact: Ooit zei een wijze man “consistentie is de hobgoblin van kleine geesten”. Blijkbaar heeft Wilders dit als zijn levensmotto aangenomen, want consistent is wel het laatste wat je deze politieke windvaan kunt noemen. Misschien is het een strategie, keep ‘em guessing, keep ‘em stressed, net als mijn ex.
Eindoordeel: Wilders tegen akkoord met Oekraïne, maar nu voor militaire steun. Morgen pleit hij misschien voor veganisme en yogalessen als Europese standaard. In de politiek, net als in de liefde, verwacht het onverwachte. Vooral als je date met Geert W.
